‘Waarom stellen zo weinig CEO’s het geluk van werknemers centraal?’

Tal van wetenschappelijke onderzoeken laten zien dat gelukkige werknemers beter presenteren. Toch durven bedrijven het geluk van hun personeel niet centraal te zetten. Een gemiste kans volgens Bart de Bondt voormalig CEO van ING Verzekeringsmaatschappijen in België.

In het Vlaamse tijdschrift Knack haalt De Bondt onderzoeken aan waaruit blijkt dat bedrijven waar werknemers gelukkig zijn tot 33 procent winstgevender zijn, 45 procent productiever en maar liefst 300 procent innovatiever. Daarnaast is er ook veel minder uitval door ziekte en komt een burn-out bij de werknemers bijna niet voor.

Gebrek aan moed

Volgens het voormalige hoofd van de verzekeringsmaatschappijen van ING België is er een gebrek aan moed bij CEO’s.

“Ik durf te beweren dat het overgrote deel van onze bedrijfsleiders niet moedig genoeg is om het geweer van schouder te veranderen en zo het geluk van werknemers centraal te stellen”.

Ook al is de ‘geluksaanpak’ geloofwaardig en bewezen, CEO’s zijn volgens De Bondt bang om het geluk van werknemers centraal te stellen.

“Kiezen voor het geluk van werknemers betekent namelijk dat je als bedrijfsleider je werknemers in de eerste plaats maximale autonomie geeft en veel van je bestaande controlesystemen overboord gooit”.

Het voorbeeld: Ricardo Semler

In het ingezonden artikel verwijst De Bondt naar de succesvolle en onconventionele bedrijfsleider Ricardo Semler. Deze Braziliaanse oprichter van het bedrijf SEMCO bouwde een wereldimperium op met de simpele vraag: hoe worden mijn werknemers nou echt gelukkig?

Het VPRO-programma Tegenlicht maakte vorig jaar een zeer intrigerende reportage over deze multimiljonair en goeroe van de ‘gelukseconomie’.

CEO’s te gehecht aan status

In het artikel in Knack geeft De Bondt aan dat CEO’s te gehecht zijn aan hun hoge positie waardoor ze niet durven te veranderen van bedrijfskoers. Een angst om de controle los te laten.

“Als je eenmaal de titel van CEO draagt, dan ben je écht iemand in de ogen van de andere. Tenminste, dat denk je dan. Je beschikt dan over een netwerk van mensen die je allemaal ‘graag hebben’, je hebt een mooi loon, een pak extra legale voordelen, een bedrijfswagen, sommigen met chauffeur, kortom je krijgt een heleboel leuke compensaties voor je noeste arbeid. Waarom, waarom in godsnaam zou je dit dan allemaal ‘at risk’ brengen door het veranderen van je businessmodel?”